Geert van Istendael
in De Standaard van zaterdag 15 december 2012
Al vier jaar wordt Europa door een financiële en economische crisis geteisterd. GEERT VAN ISTENDAEL kan enkel vaststellen dat het voor heel wat mensen en instellingen een voorwendsel is om de verzorgingsstaat en de sociale zekerheid onderuit te halen. Het is inderdaad ‘the economy, stupid!’
Met een mengsel van ongeloof en ergernis zien de Europese burgers dat zij die de crisis aanwakkerden door wat in oude Griekse tragedies hybris heet, verblindende eigenwaan die fataal naar de ondergang leidt, dat bij uitstek díé mensen nu de hoogste ambten bekleden. Mario Draghi was enige jaren vicepresident bij Goldman Sachs voor Europa. Nu is hij de baas van de Europese Centrale Bank. Goldman Sachs, dat waren toch de gasten die destijds de Griekse politici hielpen de nationale rekeningen te vervalsen zodat hun land kon toetreden tot de euro? Italiës financiën naar de kelder? Dan zetten we toch even de democratie tussen haakjes en we ploffen Mario Monti neer op de stoel van de presidente del consiglio. Monti heeft voor Goldman Sachs gewerkt als internationaal adviseur.
Griekenland? Petros Christodoulou beheerde tussen 2010 en 2012 de Griekse staatsschuld en heeft sinds juni een topfunctie in de Griekse Nationale Bank. Hij was ooit trader bij Goldman Sachs. Het hoeft niet altijd Goldman Sachs te zijn. De Spaanse minister van Economische Zaken Luis de Guindos werkte tussen 2004 en 2008 bij Lehman Brothers.
Het Nederlands heeft daar een paar krachtige spreekwoorden voor. Wie bij de hond slaapt, heeft zijn luizen. Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen.
zie De Standaard voor de complete tekst
Op 15 december 2012 omstreeks 15:19, zei Jerry Mager:
De spreekwoorden die ik in dit verband nóg toepasselijker acht, luiden: Wie appelen vaart, die appelen eet, en: Wie het dichtst bij het vuur zit, verwarmt zich het meest. Zelfs Silvio B. wordt er nu bij zijn nieuwe haren bijgesleept om Mssrs. Mario Draghi en Monti (die neutraal en met droge ogen als ‘technocratische bestuurders’ worden gepresenteerd – dus geen associaties met de financiële biotoop s.v.p., de heren zijn volledig objectief!) als veilig alternatief voor de bestuurlijke vandaal Berlusconi te promoten. Van Adam Smith wordt ‘The Theory of Moral Sentiments’ (1759) steevast vergeten. TIP: Bekijk ook eens van Martha Nussbaum: ‘Poetic Justice’ ; zie o.a. London Review of Books Vol. 18 No. 20 • 17 October 1996 voor een uitgebreide bespreking. Een goed betoog van Geert Van Istendael! Alleen geloof ik hier helaas aan het gezegde: boter aan de galg gesmeerd. Onze koek wordt brutaal herverdeeld, zonder dat we er ook maar iets tegen kunnen doen. Volkomen legaal en democratisch
Op 15 december 2012 omstreeks 15:37, zei Jerry Mager:
Zojuist las ik dat GVI gisteren de 41ste Huizinga-lezing (De parochie van Sint-Precarius ) uitsprak. Dat was me bijna ontgaan. Citaat: “Kent u de parochie van Sint-Precarius? Als u niet weet waar u die moet zoeken, wanhoop niet aan uw theologische of geografische kennis. Ook zonder gids zult u ze vinden en de dag dat u er aankomt, zult u alle reden hebben tot wanhoop. In de parochie van Sint-Precarius schitteren de groeicijfers. De begroting heeft er altijd een overschot. Hoe dat kan? Simpel. Verlaag de lonen. En vooral, ban de solidariteit uit. Weg met al die dure sociale lasten die je in achterlijker tijden moest betalen aan egoïstische gepensioneerden, luie werklozen en ingebeelde zieken. Solidariteit is een vies woord. Weg ermee. En leve de selecte, bevoorrechte minderheid. Dat is de economische realiteit in de parochie van Sint-Precarius en die economische realiteit is, zo klinkt het van op de kansel, de enig mogelijke.”
